Por Marín Bodákov*
Traducción del búlgaro al español por Marco Vidal González**
Crédito de la foto el autor
Un hombre pasea por la orilla.
5 poemas de Marín Bodákov
Cariño
Recuerdo aquel hombre,
su herida como un barco,
su barco como un edredón,
su edredón como un pantano,
el pantano como una estrella
y la estrella como una herida.
Hombre como hombre.
Amistad
Una piscina se llena con dos tubos.
Si el primero funciona 2 horas
se llenará una tercera parte de la piscina.
El segundo puede llenarla por sí solo en 3 horas.
En cuántas horas, si se enchufan ambos tubos,
se llenará de verdor
la piscina de la primavera.
¿Qué llevo en tu abrazo,
con qué hago contrabando?
Caos que pronuncia lo impronunciable,
deseo que soporta lo insoportable;
joyas falsas…
El cuerpo se retira, se vuelve más ligero.
El cuerpo late.
Cielo benévolo:
convierte los pecados en errores,
el vino en agua.
A mí en ti.
Quizá sea detrás de las dunas
Un hombre pasea por la orilla
tiene cuidado de cruzarse a lo lejos con otra persona.
Pinos asustados acarician nube tras nube,
en el vientre crece una piedra rosa,
abril ha cubierto los caminos de madera
sin saber por qué.
—————————————————————————————————————————–
(poemas en su idioma original, búlgaro)
Човек се разхожда по брега.
5 poemas de Marín Bodákov
Обич
Помня този човек,
раната му като кораб,
корабът му като завивка,
завивката му като мочурище,
мочурището като звезда
и звездата като рана.
Човек като човек.
Приятелство
Басейн се пълни от две тръби.
Ако първата работи 2 часа,
то тя ще напълни третината от басейна.
Втората може сама да го напълни за 3 часа.
За колко часа, ако двете тръби се пуснат заедно,
ще напълнят със зеленина
басейна на пролетта.
Какво пренасям в твоята прегръдка,
какво контрабандирам?
Хаос, който произнася непроизносимото,
желание, което понася непоносимото;
фалшиви скъпоценности…
Тялото се оттегля, олеква.
Тялото тупти.
Простодушно небе –
превръща греховете в грешки,
виното във вода.
Мен в теб.
Може би е зад дюните
Човек се разхожда по брега,
внимава да се размине отдалеч с друг човек.
Наплашени борове милват облак след облак,
в утробата расте розов камък,
април е затрупал дървените пътеки,
без да знае защо.
*(Veliko Tárnovo-Bulgaria, 1971 – Sofía-Bulgaria, 2021). Poeta, periodista y profesor universitario. Se desempeñó como redactor en el periódico Kultura. Obtuvo el Premio de Poesía Iván Nikólov (Bulgaria, 2011). Publicó siete poemarios.
**(Sanlúcar de Barrameda-España, 1995). Poeta y traductor. Graduado en Lenguas Modernas y sus literaturas con mención en Lenguas Eslavas por la Universidad de Granada (España). Obtuvo el Premio Mundos y Colores (2017) de la Asociación de Periodistas hispanohablantes de Bulgaria por su blog literario La tortuga búlgara, donde escribe sobre lengua, literatura y cultura búlgaras. Fue finalista en la II Justa Poética Alexandre Amad por su poema “Tres maricas”. Es uno de los redactores de la revista búlgara нова социална поезия (‘nueva poesía social’), donde publica regularmente. Se desempeña como traductor de poesía del búlgaro y del macedonio al español. Ha traducido y publicado los poemarios Nueva poesía social. La antología (2020), Muchacha blanca, de Vladimir Sabourín (2020) y El muchacho azul, de Aleksandar Vutimski (2020).