Vallejo & Co. presenta una selección de poemas de Ventislav Arnaoudov, poeta integrante del libro Nueva Poesía Social. La Antología (2020), publicado por CreateSpace Ed. el que pueden encontrar dando click aquí.
Por Ventsislav Arnaoudov*
Traducción del búlgaro al español por Marco Vidal González**
Crédito de la foto (izq.) CreateSpace Ed. /
(der.)el autor
3 poemas de Nueva Poesía Social.
La Antología (2020),
de Ventsislav Arnaoudov
holy
el barniz de la guitarra está borrado tal como
la risa de ella en los ojos muertos de él
ella canta
en las praderas celestiales
con los hombros rozando las hierbas
habiendo cogido la cabeza de él en su regazo
canta
su voz carcomida por la risa pelirroja de los atardeceres que no terminan de extinguirse
canta
los ojos brillan con la lluvia de los pozos eternos
las abejas son doradas
sobre la oscura miel del cabello de ella
las abejas son doradas
sobre la oscura miel de la sangre de él
ella canta. no duerme. no se muere.
Los pobres
¿quién os podrá matar?
mientras dormís con un ojo ciego y otro abierto
mientras la mañana hace brasas la noche
mientras el polvo yace en vuestra nariz tras sonaros por primera vez
mientras el barro alcanza vuestras gargantas pero no le basta ni a dios
mientras bufáis sin rumbo pero no sois ni burros ni caballos ni siquiera centauros
mientras vuestras costillas se balancean en los ganchos celestiales
mientras vuestra agua es mucosidad, sudor y semen
mientras vuestras desnudas encías carcomen el sol
mientras llamáis cariño a vuestras putas
mientras en las desoladas tierras permanecen abiertas vuestras tumbas abandonadas
muertos no podéis
muertos no podéis
no podéis
morir
solo sois cada vez más y más
¿quién os podrá matar?
en la terraza sentado junto a su abuela
sus talones tensados sobre el mosaico
sus muslos aprietan el tarro con los peces
mojados los dedos cierran el agujero
para que no disminuya el agua
para que no crezca la debilidad
le cuenta algo le pregunta
y sus palabras caen en su regazo
sin esperar ni un sonido ni una respuesta
de alguna manera sabe que sea como sea oirá
cuando su voz se derrame en el cielo
cuando humedezca la tierra
mientras habla con los peces
——————————————————————————————————————
(poemas en su idioma original, búlgaro)
holy
изтрит е лакът на китарата като
смеха й от очите му мъртви
тя пее
в небесните пасбища
с рамене опрени във тревите
взела главата му в скута си
пее
гласът й изяждан от рижия смях на негаснещи залези
пее
очите блестят с дъждовете на вечните кладенци
пчелите са златни
по тъмния мед на косите й
пчелите са златни
по тъмния мед на кръвта му
тя пее. не спи. не умира.
Бедните
кой може вас да убие?
докато спите с едно сляпо и едно отворено око
докато утрото прави нощта ви на въглен
докато прахта е в ноздрите ви с първото изплакване
докато калта стига до гърлата ви но не стига на бог
докато без път пръхтите ни осли ни коне ни кентаври
докато ребрата ви се люлеят по небесните ченгели
докато водата ви е слуз и пот и семе
докато голите ви венци огризват слънцето
докато наричате курвите си любима
докато в пустите земи зеят изоставените ви гробове
мъртви не можете
мъртви не можете
не можете
да умирате
само ставате повече
кой може вас да убие?
на терасата седнал до баба си
ходилата му стегнати върху мозайката
бедрата му стискат буркана със рибите
пръстите мокри закриват отвора
да не стане водата малко
да не стане безсилието повече
разказва й нещо и пита я
а думите в скута й падат
не чака ни звук нито отговор
някак знае че някак ще чуе
когато гласът й прелее в небето
когато накваси земята
докато с рибите говори
*(Yambol-Bulgaria, 1966). Poeta. Estudió Filología búlgara y fue becario en la Central European University. Se desempeña como profesor de Teoría de la literatura en las universidades San Clemente de Ohrid de Sofía (Bulgaria) y en la New Bulgarian University (Bulgaria). Es coautor de manuales de literatura búlgara y artículos en el campo de la literatura y la teoría literaria. Además, es diseñador gráfico de libros de poesía y de la revista Nueva Poesía Social, donde también participa como redactor.
**(Sanlúcar de Barrameda-España, 1995). Poeta y traductor. Graduado en Lenguas modernas y sus literaturas con Mención en lenguas eslavas por la Universidad de Granada (España). Obtuvo el premio Mundos y Colores (2017) de la Asociación de Periodistas Hispanohablantes de Bulgaria por su blog literario La Tortuga Búlgara, donde escribe sobre lengua, literatura y cultura búlgaras. Fue finalista en la II Justa Poética Alexandre Amad por su poema “Tres maricas”. Es uno de los redactores de la revista búlgara Нова социална поезия (‘Nueva Poesía Social’), donde publica regularmente. Se desempeña como traductor de poesía del búlgaro y del macedonio al español. Ha traducido y publicado los poemarios Nueva Poesía Social. La Antología (2020), Muchacha Blanca, de Vladimir Sabourín (2020) y El Muchacho Azul, de Aleksandar Vutimski (2020).